Paradise Now

"Is er een saai genre?"
"Hoe bedoel je?"
"Net zoals het leven"




"Praten? Zal dat de bezetting stoppen?"

REFERENTIE:




Hany Abu-Assad, Paradise Now, Augustus Film: 2005




COMMENTAAR:


Deze twee korte fragmenten geven duidelijk aan dat de twee protagonisten uit Paradise Now, een film over would-be Palestijnse zelfmoordterroristen/vrijheidstrijders, verschillende achterliggende motivaties hebben om tot de aanslag over te gaan. Voor de ene overweegt de uitzichtloosheid van de situatie in de Bezette Gebieden. Het leven is er saai, er is niets te doen, het individu heeft geen mogelijkheden om zichzelf te ontplooien e.d.. Deze motivatie is in strikte zin niet politiek te noemen. De zelfmoordactie is voor de auteur in eerste instantie een extreme manier om aan de uitzichtloosheid van de persoonlijke situatie te ontsnappen. Dat deze handeling ook politieke effecten kan teweegbrengen, is dan van secundair belang. Handelen vanuit deze optiek tegen de bezetting is niet handelen tegen de bezetting als politiek feit, maar vanuit de effecten die de bezetting op het persoonlijke leven genereert. De tweede protagonist (tweede fragment) reageert duidelijk op de bezetting als politiek feit. Zijn voornaamste doel is de bezetting te beëindigen, waarvoor extreme middelen toegestaan zijn. Dat door deze actie ook een einde gemaakt wordt aan de uitzichtloze persoonlijke situatie is hier een secundair effect.
Wat deze twee korte fragmenten aantonen, is dat er een breed spectrum aan beweegredenen bestaat om over te gaan tot dergelijke daden. Om de verschillende gezichten van terrorisme te begrijpen, is met andere woorden inzicht nodig in de uiteenlopende motivaties die er aan ten grondslag liggen.